DefinitieDe zwakke kracht speelt een cruciale rol bij de vervalsketen van sommige radioactieve kernen, zoals bij uranium. Bij uranium vervalt een neutron in een proton, een elektron en een anti neutrino. De zwakke kracht is dus de kracht die schuilgaat achter levering van energie uit kernreactoren. Bij de zwakke kernkracht wordt de oorzaak tussen beta-verval en radioactiviteit meer bepaald door betastraling. De zwakke kernkracht wordt overgebracht door W-bosonen (W+ en W-) en Z-bosonen (Z0) en beïnvloedt neutrino's, geladen leptonen, electronen en quarks. Het is opmerkelijk dat de complete theorie ook electromagnetische interacties omvat. Er is sprake van een gedwongen samenwerking tussen de twee wisselwerkingen. De zwakke kernkracht trekt leptonen en quarks en hun antimaterie-tegenhanger naar elkaar toe. Als je de zwakke kernkracht weglaat heeft dat waarschijnlijk als gevolg, dat het heelal onherkenbaar wordt. Een belangrijke maar subtiele eigenschap is dat de zwakke wisselwerking, niet dezelfde werking heeft op de linkshandige en op de rechtshandige apin componenten of polarisatie-oriëntaties van de Dirac-deeltjes. Met andere woorden: de spiegel symmetrie van de natuur wordt hier geschonden op een zeer fundamenteel niveau, dit houdt in dat er processen zijn waarvan de gespiegelde versie niet voorkomt De zwakke wisselwerking maakt dat de zwaardere soorten deeltjes vervallen naar de lichtere deeltjes, waaruit de stabiele materie van ons heelal is opgebouwd. Deze overgangen tussen elementaire deeltjes als gevolg van de zwakke kracht nemen wij waar als radioactief verval van kernen. De sterkte van de zwakke kracht wordt, op basis van dit verval, bepaalt door de massa-schaal van de W-deeltjes OntdekkingHet Standaard Model van de deeltjesfysica beschrijft de elektromagnetische wisselwerking en de zwakke interactie, als twee verschillende aspecten van een enkele elektrozwakke interactie. Deze theorie werd ontwikkeld rond 1968 door Sheldon Glashow, Abdus Salam en Steven Weinberg (zie W-en Z-bosonen). Ze werden in 1979 bekroond voor hun werk en ontvingen de Nobelprijs voor Natuurkunde. Volgens de elektro-zwakke theorie, bij zeer hoge energieën, heeft het universum vier identieke massaloze peilen bosonen, vergelijkbaar met het foton en een scalair Higgs veld. Bij lage energie is de symmetrie van het Higgs veld spontaan gebroken door het Higgs deeltje. Deze symmetrie produceert drie massaloze Goldstone bosonen, die "opgegeten" worden door drie van de foton-achtige gebieden. Deze drie gebieden worden de W +, W - en Z-bosonen van de zwakke interactie, terwijl het vierde veld massaloos blijft en is het foton van elektromagnetisme. Hoewel deze theorie een aantal voorspellingen maakt, met inbegrip van een voorspelling van de massa van het Z-boson vóór de ontdekking, is het Higgsdeeltje nog nooit waargenomen. Producing Higgs bosonen is een belangrijke doelstelling van de Large Hadron Collider in het CERN.
|  Uitleg Plaatje ( moeilijke woorden ) |
De Zwakke Kernkracht
| |